Mijn contacten zijn onder te verdelen in een aantal sociale groepen (“cirkels” in termen van Google+) en de mening over Facebook verschilt enorm tussen die groepen. Bij één groep leven mensen zowat van Facebook, een andere groep hanteert een chronische afkeer. Opvallend is wel dat dat steeds meer mensen uit die laatste groep hun afkeer steeds verder versoepelt. Zo zijn een paar maanden terug twee vrienden van mij die stellig van Facebook wegbleven in korte tijd ineens well-connected geworden. En lijken er nog plezier in te hebben ook, al verbloemen ze dat in stoere praat. Laat ik eens publiek uitkomen voor mijn mening m.b.t. Facebook.
Ik heb er plezier aan. Niet aan het lezen wie vanavond moet werken (en daar al dan geen hekel aan heeft) of zijn/haar schatje mist en voor altijd samen zal zijn, maar wel aan de plaatjes waar ik om kan lachen of om de meer inhoudelijke onderwerpen die mensen de laatste tijd steeds vaker aansnijden en waar een discussie over ontstaat.
Ik vind het eng. Niet omdat algoritmes een profiel van mij schetsen en een episch falende poging doen om mij relevante advertenties voor te schotelen, maar omdat Facebook als Amerikaans bedrijf onder de Patriot Act valt, omdat “vrienden” onbewust dingen over je publiceren die je niet publiek wil maken of die onjuist zijn en omdat je een heel verkeerd beeld van iemand kunt krijgen als je jezelf teveel laat leiden door hoe Facebook iemand presenteert.
Ik vind het fascinerend. Niet omdat de aandelen nooit meer de waarde ten tijde van de IPO hebben bereikt, maar omdat andere merken de merknaam Facebook vóór hun eigen naam zetten (bijv. facebook.com/nike), omdat ze koning zijn in het toepassen van behavioral psychology en omdat ze het op een of andere manier tóch voor elkaar krijgen om persoonlijke dingen over mij correct af te leiden uit beschikbare informatie.
Ik vind het storend. Niet de app die mobiel continu om aandacht vraagt, want die gebruik ik bewust niet, maar wel omdat mensen Facebook gebruiken voor zaken die mij dwingen om meer informatie over mijzelf af te staan aan Facebook of een andere partij via een app binnen Facebook. In het bijzonder doel ik op de ontzettend vervelende aanvragen van mijn geboortedatum door “verjaardagskalender” apps (terwijl Facebook nota bene zelf al verjaardagen meldt) en mensen die iets organiseren en alleen via “events” binnen Facebook aanmeldingen accepteren.
De conclusie: ik ben geen tegenstander van Facebook, maar ook geen fan. Terwijl ik lekker geniet van de grappige, interessante en domme dingen die mensen op Facebook plaatsen, blijf ik lekker spaarzaam in het delen van mijn leven en geniet ik vooral in de offline wereld. Behalve als zo’n offline event een aanmelding op Facebook vereist dan.
Mark van Cuijk 